(Δημοσιεύτηκε στην σελίδα μου στο ΦΒ)
Του Τόμπυ του αρέσει να βλέπει το ξανθό κορίτσι όταν περνάει από την αυλή. Σηκώνει το κεφάλι του και κουνάει λίγο την ουρά*, αλλά στη συνέχεια παραμένει ακίνητος, ακολουθώντας με τα μάτια του τη λεπτή σκιά που με τη σειρά της ακολουθεί το ξανθό κορίτσι στα πλακάκια της αυλής. Το δωμάτιο είναι δροσερό και ο Τόμπυ απεχθάνεται τον ήλιο την ώρα της σιέστας. Δεν του αρέσει καν οι άνθρωποι να είναι όρθιοι εκείνη την ώρα και η μόνη εξαίρεση είναι το ξανθό κορίτσι. Για τον Τόμπυ το ξανθό κορίτσι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Κουνάει ξανά την ουρά* ευχαριστημένος που την έχει δει και αναστενάζει. Είναι απλά χαρούμενος, η ξανθιά κοπέλα έχει περάσει από την αυλή, την έχει δει για μια στιγμή, έχει ακολουθήσει με τα μεγάλα φουντουκίσια μάτια του τη σκιά της στα πλακάκια. Ίσως το ξανθό κορίτσι ξαναπεράσει. Ο Τόμπυ αναστενάζει ξανά, κουνάει για μια στιγμή το κεφάλι του σαν να θέλει να διώξει μια μύγα, βάζει τη βούρτσα στο βάζο και συνεχίζει να απλώνει την κόλλα* στο κόντρα πλακέ.*cola (Ισπαν.)=ουρά, κόλλα
