(Δημοσιεύτηκε στην σελίδα μου στο ΦΒ)
Όσον αφορά το συγκεκριμένο διήγημα του Οκτάβιου Πας (http://raptisthlit.blogspot.com/2016/05/octavio-paz.html), υπάρχει και η ιστορία ενός άλλου είδους ονείρου που ο επίσης Μεξικανός Χουάν Ρούλφο διηγήθηκε κάποτε, μια ιστορία σε έναν κόσμο τόσο ονειρικό, παράξενο και γεμάτο εκπλήξεις σαν κι αυτόν του Οκτάβιου Πας.
“Μια μέρα έφτασα σε ένα χωριό όταν πια είχε νυχτώσει. Στο κέντρο υπήρχε ένα δέντρο. Μόλις βρέθηκα στο μέσο της πλατείας συνειδητοποίησα ότι εκείνο το χωριό, ενώ έδειχνε να είναι χωριό-φάντασμα, στην πραγματικότητα ήταν κατοικημένο. Με περικύκλωσαν, όλο και με πλησίαζαν μέχρι που με έδεσαν σε ένα δέντρο και μετά έφυγαν. Πέρασα όλη τη νύχτα εκεί. Αν και ήμουν κάπως αμήχανος, δεν ήμουν τρομαγμένος, στην πραγματικότητα δεν είχα καν το κουράγιο για κάτι τέτοιο. Ξημέρωσε και σιγά σιγά εμφανίστηκαν αυτοί που με είχαν δέσει. Με έλυσαν και μου είπαν: 'Σε δέσαμε γιατί όταν ήρθες είδαμε ότι σε είχε χάσει η ψυχή σου, ότι η ψυχή σου σε έψαχνε και σε δέσαμε για να σε βρει.'
Χουάν Ρούλφο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου